YARGITAY
10. HUKUK DAİRESİ

Esas Numarası: 2014/22556
Karar Numarası: 2014/25987
Karar Tarihi: 09.12.2014

İŞ KAZASINDA SÜREKLİ İŞ GÖREMEZLİK DURUMUNA GİREN SİGORTALIYA BAĞLANAN GELİRLER İLE YAPILAN ÖDEMELERİN DAVALILARDAN TAHSİLİ İSTEMİ

DAVANIN SGK BAŞKANLIĞI TARAFINDAN AÇILMIŞ OLMASINA KARŞIN KARAR BAŞLIĞINDA DAVACI OLARAK TÜZEL KİŞİLİĞİ OLMAYAN ANTALYA SGK İL MÜDÜRLÜĞÜNÜN YAZILMASININ MADDİ YAZIM HATASI OLDUĞU

506 SAYILI YASANIN 26. MADDESİNDE DÜZENLENMİŞ BULUNAN RÜCU DAVALARI KUSUR SORUMLULUĞUNA DAYANMAKTA OLUP İŞ KAZASINDA KUSURLU OLANLAR DAVACI KURUMUN RÜCU ALACAĞINDAN KUSURLARI KARŞILIĞI SORUMLUDUR

SİGORTALININ KESİNLEŞEN MESLEKTE KAZANMA GÜCÜ KAYBI ORANI BELİRLENMEDEN HÜKÜM KURULMASI

Rucüan tazminat istemli davanın yapılan yargılaması sonunda; ilamda yazılı nedenlerle isteğin kabulüne ilişkin hükmün süresi içinde temyizen incelenmesi davacı ve davalılardan T.. Otelcilik İnş. Tur. İşl. A.Ş avukatlarınca istenilmesi ve davalı T.. Otelcilik İnş. Tur. İşl. A.Ş avukatınca da duruşma talep edilmesi üzerine, dosya incelenerek, işin duruşmaya tabi olduğu anlaşılmış ve duruşma için 09.12.2014 Salı günü tayin edilerek taraflara çağrı kağıdı gönderilmiştir. Duruşma günü duruşmalı temyiz eden davalı adına Av. A. K. ile karşı taraf adına Av. E. K. geldiler. Diğer davalı adına gelen olmadı. Duruşmaya başlandı. Hazır bulunan avukatların sözlü açıklamaları dinlendikten sonra duruşmaya son verilerek aynı gün Tetkik Hakimi Hatice Kamışlık tarafından düzenlenen raporla dosyadaki kağıtlar okunduktan sonra işin gereği düşünüldü ve aşağıdaki karar tesbit edildi.

Karar: 1-Davanın SGK Başkanlığı tarafından açılmış olmasına karşın, karar başlığında davacı olarak tüzel kişiliği olmayan Antalya SGK İl Müdürlüğü’nün yazılması, 6100 sayılı Hukuk Muhakemeleri Kanununun 304. maddesi kapsamında maddi yazım hatası olup, yapılan hatanın mahkemesince düzeltilmesinin mümkün olmasına göre, bu husus bozma nedeni yapılmamıştır.

2-Dava; 29.11.2006 tarihli iş kazasında sürekli iş göremezlik durumuna giren sigortalıya bağlanan gelirler ile yapılan ödemelerin davalılardan tahsili istemine ilişkin olup, 5510 sayılı Yasanın 21. maddesiyle yeniden getirilen “sigortalı veya hak sahiplerinin işverenden isteyebilecekleri tutarlarla sınırlı” tazmin hükmünün, 5510 sayılı Yasanın yürürlüğü öncesinde gerçekleşen iş kazalarından kaynaklanan rücuan tazminat davalarında uygulanmasına olanak veren bir düzenleme bulunmadığı gözetildiğinde davanın yasal dayanağı 506 sayılı Yasanın 26. maddesidir.

Anılan maddede düzenlenmiş bulunan rücu davaları, kusur sorumluluğuna dayanmakta olup, iş kazasında kusurlu olanlar davacı Kurumun rücu alacağından kusurları karşılığı sorumludur. Kusurun belirlenmesinde ise; zararlandırıcı sigorta olayının ne şekilde oluştuğunun, dosya içeriğindeki tüm deliller takdir olunarak belirlenmesi ve kabul edilen maddi olgular doğrultusunda, konusunda uzman sayılacak kişilerden oluşturulacak bilirkişi heyetinden, aynı olay nedeniyle daha önce açılmış ve kesinleşmiş tazminat ve ceza dosyaları varsa, bu dosyalardaki kusur raporları ile çelişki oluşturmayacak şekilde kusur oran ve aidiyeti konusunda rapor alınması gereklidir.

Somut olayda, T.. Otelcilik İnş. Tur. İşl. A.Ş.’ne ait otel inşaatının tamirat tadilat taşıma indirme yükleme işçiliğini 10.08.2006 tarihli sözleşme ile üstelenen B.. Müh. Dan. Hiz. Ltd. Şti. işçisinin villa yan tarafında, 3-4 metre uzunluğunda profil demirden yapılmış merdivende sıva işi yaparken, merdivenin 7. basamağından 8. basamağına geçtiği sırada dengesini kaybederek düşmesi şeklinde oluşan iş kazasında sigortalının sürekli iş göremez durumuna girdiği, yargılama aşamasında alınan 26.03.2012 tarihli raporda; asıl işveren T.. Otelcilik İnş. Tur. İşl. A.Ş.’nin %35, alt işveren B.. Müh. Dan. Hiz. Ltd. Şti.’nin %35, sigortalının %30, 03.02.2013 tarihli raporda ise; asıl işveren T.. Otelcilik İnş. Tur. İşl. A.Ş.’nin %20, alt işveren B.. Müh. Dan. Hiz. Ltd. Şti.’nin %50, sigortalının %30 oranında kusurlu bulunduğu, Mahkemece; ilk kusur raporundaki oranlar esas alınarak karar verildiği anlaşılmaktadır.

Mahkemece; saptanan maddi olgular da gözetilerek, olayın oluşu tereddütsüz belirlenip, tüm delillerle birlikte değerlendirilerek, alanında uzman bilirkişilerden oluşa ve mevzuata uygun, yukarıda anılan raporlar arasındaki kusur oran ve aidiyetleri konusunda oluşan çelişkileri giderecek şekilde yeniden rapor alınıp, irdelenerek, varılacak sonucuna göre karar vermek gerekirken, yargılamada başa dönüp ilk kusur raporuna itibar edilerek hüküm kurulması,

3-Sigortalıya gelir bağlama kararında, sigortalıda oluşan % 65 meslekte kazanma gücü kaybı oranı bakımından kontrol kaydı bulunmasına, giderek bu durumun gerek rücu alacağını oluşturan miktara doğrudan etkili bulunması karşısında, kontrol muayene kaydının sonucunda meslekte kazanma gücü kaybı oranında değişiklik olup olmadığı, değişiklik olması halinde değişikliğin, ilk peşin sermaye değerli gelire etkisinin bulunup bulunmadığının davacı Kurum’dan araştırılarak sonucuna göre karar vermek gerekirken, sigortalının kesinleşen meslekte kazanma gücü kaybı oranı belirlenmeden hüküm kurulması,

4-Davacı Kurum tarafından sigortalıya 25.462,34 TL hastane masrafı yapıldığı, davalıların kusurları oranında Kurumun rücu hakkının bulunduğu, toplam %70 kusurlarına isabet eden oranda davalıların müştereken ve müteselsilen sorumlu oldukları, Mahkemece de kararın gerekçesinde bu hususun kabul edilmiş olması karşısında kusur karşılığı 17.823,64 TL tedavi giderinin tahsiline karar verilmesi gerekirken, toplamda 2.326,84 TL’ye hükmedilmek suretiyle eksik tedavi giderinin hüküm altına alınmış olması, usul ve yasaya aykırı olup, bozmayı gerektirir.

O halde; davacı ile davalılardan T.. Otelcilik İnş. Tur. İşl. A.Ş. vekillerinin bu yönleri amaçlayan temyiz itirazları kabul edilmeli ve hüküm bozulmalıdır.

Sonuç: Yukarıda açıklanan nedenlerle temyiz edilen hükmün BOZULMASINA, davacı avukatı yararına takdir edilen 1.100,00 TL duruşma avukatlık parasının davalı T.. Otelcilik İnş. Tur. İşl. A.Ş.'ye, davalı T.. Otelcilik İnş. Tur. İşl. A.Ş. avukatı yararına takdir edilen 1.100,00 TL duruşma avukatlık parasının davacıya yükletilmesine, temyiz harcının istem halinde davalılardan T.. Otelcilik İnş. Tur. İşl. A.Ş.'ye iadesine, 09.12.2014 gününde oybirliği ile, karar verildi.