YARGITAY
15. HUKUK DAİRESİ

Esas Numarası: 1999/2019
Karar Numarası: 1999/3893
Karar Tarihi: 04.11.1999

DAVA: Mahalli mahkemesinden verilen hükmün temziyen tetkiki davacılar vekili tarafından istenmiş ve temyiz dilekçesinin süresi içinde verildiği anlaşılmış olmakla dosyadaki kağıtlar okundu gereği konuşulup düşünüldü:

Dava, kat karşılığı inşaat sözleşmesine dayalı elatmanın önlenmesi, kal ve tescil istemlerine ilişkindir.

Sağlıksız ve düzensiz kentleşmeyi önlemek ve dolayısıyla ülke insanının içerisinde güvenle oturabileceği binaların yapımını sağlamak amacıyla getirilen 3194 sayılı İmar Kanunu'nun 21. maddesi uyarınca-bazı istisnalar hariç-her türlü bina yapımı, yerel idarelerden ruhsat (izin) alınmasına bağlıdır.

Yüklenici, ruhsatsız olarak bir inşaata başlayamayacağı gibi, arsa sahibi de yükleniciyi ruhsatsız inşaata zorlayamaz. Ruhsatsız bina veya ruhsata aykırı bölüm, aynı Yasanın 32. maddesi gereğince belediye veya valilikçe yıktırlır. Arsa sahibi de, genel mahkemede dava açmak suretiyle, kaçak bina veya bölümlerin kal'ini (yıkımını) ayrıca talep edebilir ve alacağı yıkım ilamını da icra kanalıyla yerine getirebilir.

İmar Kanunu'nun hükümleri emredici nitelikte olup, herkesi bağlar ve mahkemelerce de re'sen (kendiliğinden) gözönünde tutulur. Kanunun 42. maddesi, ruhsatsız veya ruhsata aykırı bina yapımını "imar suçu" olarak kabul etmiş; hem yüklenici ve hem de arsa sahibi yönünden cezai yaptırımlar getirmiştir. Yasaları uygulamakla görevli olan mahkemeler de, imar suçu işleyen yükleniciler ile onların bu eylemlerinden yararlanmak isteyen arsa sahiplerinin yasaya aykırı talepleri doğrultusunda karar veremezler.

Somut olaya gelince: Dosya kapsamına ve mahkemenin kabulüne göre, dava konusu tam kat ile çatı katının, projesine aykırı yapıldığı ve haklarında yıkım kararı bulunduğu ve dolayısıyla tescillerinin de mümkün olmadığı anlaşılmaktadır.

Davacı da, bu katların yıkımını ve buralara vaki elatmanın önlenmesini istediğine göre; bu istemlerinin kabulü yerine, haklarında yıkılma kararı bulunan ve ayrıca arsa sahibince de yıkılması istenen yasa dışı bu yerlerle ilgili olarak, onların korunması anlamına gelen mülkiyetin tesbitine hükmedilmesi doğru olmamış, kararın bu nedenle bozulması gerekmiştir.

SONUÇ: Temyiz olanın hükmün, yukarıda açıklanan nedenlerle davacı yararına (BOZULMASINA), ödediği temyiz peşin harcın istek halinde temyiz eden davacılara geri verilmesine, 4.11.1999 gününde oybirliğiyle karar verildi.